Studia autorstwa młodych badaczy z Krakowa, Katowic, Gdańska i Poznania układają się w wielogłosową opowieść o literackich reprezentacjach traumy, a także o jej związkach z pamięcią i wyobraźnią. Podczas lektury książki przechodzimy od zagadnień teoretycznych do interpretacji poszczególnych dzieł. Wśród analizowanych utworów, polskich i obcych, przeważają powstałe w drugiej połowie XX wieku, a zwłaszcza te, na których kładzie się cień wojny i Zagłady.
Ze wstępu Józefa Wróbla

Autorzy tomu omawiają wybrane koncepcje pamięci, odnosząc je do dzieł literatury polskiej z różnych epok; od doby baroku począwszy, na utworach z ostatnich lat skończywszy. Artykuły prezentują wysoki poziom naukowy, a badacze wykazują się świetnym opanowaniem literatury przedmiotu.
Z recenzji Sławomira Buryły